vol. 01 JUN HAGANนายแบบและนักออกแบบ

พูดถึงชีวิตของคุณตั้งแต่เริ่มทำงานเป็นนายแบบให้เราฟังหน่อยได้ไหม

ผมเกิดที่นิวซีแลนด์แต่โตในโอซาก้า ฉะนั้น ผมก็เลยติดพูดสำเนียงโอซาก้ามานิดหน่อย ผมชอบดนตรีมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ตอนอยู่ประถม ผมเคยเล่นในวงดนตรีด้วยนะครับ แล้วก็คิดเสมอว่าสักวันอยากจะทำงานในวงการดนตรี

ผมมักจะไปดูแลระบบเสียงในคอนเสิร์ตของคนรู้จัก ซึ่งตอนผมไปที่นั่น มีคนเข้ามาถามผมสองสามครั้งว่าอยากทำงานเป็นนายแบบหรือเปล่า นั่นแหละคือเหตุผลที่ผมตัดสินใจเดินทางมาโตเกียว ผมมาที่นี่ในปี 1998 ตอนอายุ 15 แล้วก็เริ่มถ่ายแบบแคตาล็อก

คุณมาโตเกียวคนเดียวตอนอายุ 15 แค่นั้นเองหรือ

ใช่ครับ บางเวลาผมก็รู้สึกโดดเดี่ยวนะ แต่หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็ชินกับการใช้ชีวิตคนเดียวในแต่ละวัน ผมได้เจอเพื่อนใหม่ ชีวิตแต่ละวันก็เต็มไปด้วยเรื่องที่น่าตื่นเต้นและแปลกใหม่ ผมมักจะออกไปดื่มแถวนี้ พวกเพื่อน ๆ ก็มาที่บ้านผมบ่อย ๆ มาคุย หัวเราะ แล้วก็เล่นอะไรสนุก ๆ กัน ดังนั้น เมืองนี้และบ้านที่ผมอยู่ในตอนนั้นจึงเป็นสถานที่ที่พิเศษมากสำหรับผม

ที่แรกที่ผมเข้าไปอยู่ชื่อว่า Yutenji ตอนแรก ผมไม่รู้จักย่านนี้เลย ดังนั้น ผมก็เลยค่อย ๆ เรียนรู้ โดยเดินเล่นไปตามถนนสายที่ยังไม่เคยไปมาก่อน

ผมเจอทางลัดไปถนนใหญ่ หลังจากไม่นานก็มีคนจำผมได้ พอเห็นหน้าผม เขาก็เข้ามาทัก ผมใช้ถนนเส้นนั้นตอนไปทำงาน ตอนออกจากบ้าน ตอนอยากออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ รวมทั้งตอนที่ผมอยากให้สมองโล่ง

ถ้าผมอยู่กับเพื่อน ผมมักจะบอกพวกเขาว่า เรากำลังเดินตรวจความเรียบร้อยของย่านนี้กันอยู่ ผมชอบเดินแถวนี้จริง ๆ นะครับ

นอกเหนือจากการเป็นนายแบบแล้ว คุณได้ท้าทายตัวเองด้วยอะไรหลาย ๆ อย่างด้วย

การถ่ายแบบคืองานผม แต่ว่าผมมักจะวาดรูป เล่นดนตรีในวง แล้วก็อยากทำอะไรหลาย ๆ อย่างมาตั้งแต่เด็ก ตอนผมอยู่ประถม ผมเคยไปเรียนวาดรูปกับญาติ ๆ และคุณยาย นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผมก็มักจะชอบวาดรูปต่าง ๆ ในแบบที่ตัวเองชอบมาตลอด

ส่วนดนตรีเนี่ย ผมได้รับอิทธิพลมาจากการตีกลองของพ่อครับ เท่าที่ผมจำได้ ผมมักจะเล่นกีตาร์หรือไม่ก็เบส ผมคิดว่าตัวเองชอบความท้าทาย ชอบแสดงออก ดังนั้น ผมก็เลยถูกดึงดูดเข้ามาทำอาชีพนี้ไปโดยปริยาย

ทำไมคุณถึงตัดสินใจเปิดตัวแบรนด์ของตัวเอง

เหมือนตอนที่ผมเริ่มเป็นนายแบบเลย ตอนนั้นคนรู้จักก็ถามผมว่าอยากทำเสื้อผ้าหรือเปล่า ผมชอบแฟชั่นและสนใจด้านการออกแบบอยู่แล้ว ก็เลยตัดสินใจว่าจะจริงจังกับการทำเสื้อผ้าแล้วนะ ผมหยุดถ่ายแบบไปพักหนึ่งเพื่อไปทำเสื้อผ้า จนถึงตอนนี้ ผมไม่ได้ถ่ายแบบมาประมาณหกปีแล้ว

หลังจากนั้น ผมก็เปิดตัวแบรนด์แฟชั่น HAGAN ที่นำแนวคิดของ "การเดินทาง" มาใช้เป็นธีมในการทำงาน

ทำไมคุณถึงตัดสินใจเลือกนามสกุลมาเป็นชื่อแบรนด์

เพราะผมอยากสื่อความเป็นตัวเองออกมาและลองสร้างอะไรสักอย่างจากสิ่งที่อยู่ในตัว ผมก็เลยตัดสินใจว่าจะใช้ชื่อตัวเองมาเป็นชื่อแบรนด์

ผมย้ายบริษัทไปที่โอซาก้าและทำงานอย่างหนักเพื่อผลักดันแบรนด์ HAGAN [GARMENT] POETS ซึ่งเป็น Hagan ในอีกหนึ่งเวอร์ชันที่ผ่านการปรับปรุงมาแล้ว

ผมไม่อยากยึดติดกับแนวคิดแบบตายตัว แต่อยากทำอะไรของตัวเองโดยใช้ผ้าและเส้นใยแต่ละชนิดที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว แล้วเปลี่ยนมันให้กลายเป็นสินค้าชั้นเลิศ

ตอนนี้คุณอาศัยอยู่ในโอซาก้าเป็นหลัก หลังจากผ่านมาหลายปี คุณรู้สึกอย่างไรกับเมืองนี้บ้างคะ

เทียบกับ 15 ปี ก่อน ผมรู้สึกว่าที่นี่มีความเป็นแฟชั่นและมีเรื่องราวมากขึ้น
ที่นั่นมีอาคารสูง ๆ เยอะมาก โอซาก้าเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเลยเมื่อเทียบภาพที่ผมคุ้นเคย แต่ตอนผมเดินไปตามถนนเส้นนี้ ก็มีคนเข้ามาทักผมนะ แล้วก็ยังมีคนที่ผมยังจำหน้าได้และพูดทักทายกัน

คุณเห็นสุนัขตรงนั้นไหม มันชอบนั่งอยู่ตรงนั้นตลอด เรื่องพวกนี้ชวนให้นึกถึงความทรงจำในอดีตตอนที่ผมใช้ชีวิตอยู่ที่นี่สัมภาษณ์: พฤศจิกายน 2013